-
1 kontaktować
kontaktować < skontaktować> (-uję): kontaktować k-o (z I) jemanden zusammenbringen (mit D); (pośredniczyć) verweisen, vermitteln (z I an A);kontaktować się den Kontakt aufnehmen (z I mit D);kontaktować się Kontakt haben, in Kontakt stehen (z I mit D) -
2 kontaktować
kontaktować [kɔntaktɔvaʨ̑]\kontaktować kogoś z kimś jdn mit jdm bekannt machen [ lub zusammenbringen]żarówka nie kontaktuje die Glühbirne hat keinen Kontakt\kontaktować się z kimś ( jednorazowo, na początku) mit jdm Kontakt aufnehmen [ lub in Kontakt treten] ( stale) mit jdm in Kontakt stehen [ lub sein] -
3 milczeć
milczeć [milʧ̑ɛʨ̑]vi1) ( nie wydawać głosu) schweigenmilcz! schweig!2) ( nie kontaktować się z) schweigen, nichts von sich hören lassen -
4 skontaktować
skontaktować pf →LINK="kontaktować" kontaktowaćkontaktować < skontaktować> (-uję): kontaktować k-o (z I) jemanden zusammenbringen (mit D); (pośredniczyć) verweisen, vermitteln (z I an A);kontaktować się den Kontakt aufnehmen (z I mit D);kontaktować się Kontakt haben, in Kontakt stehen (z I mit D)
См. также в других словарях:
kontaktować się – skontaktować się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} nawiązywać, utrzymywać kontakty z ludźmi lub instytucjami : {{/stl 7}}{{stl 10}}Kontaktować się ze społeczeństwem, ze środowiskiem przestępców. Skontaktować się z kierownictwem, z … Langenscheidt Polski wyjaśnień
kontaktować — ndk IV, kontaktowaćtuję, kontaktowaćtujesz, kontaktowaćtuj, kontaktowaćował, kontaktowaćowany 1. «stykać, łączyć; nawiązywać łączność, znajomość» Kontaktować ze sobą znajomych. 2. «tworzyć kontakt, zetknięcie» Żarówka nie kontaktuje. kontaktować… … Słownik języka polskiego
kontaktować — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, kontaktowaćtuję, kontaktowaćtuje, kontaktowaćany {{/stl 8}}– skontaktować {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Ia {{/stl 8}}{{stl 7}} powodować nawiązanie kontaktu między ludźmi lub instytucjami : {{/stl 7}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
odosabniać się – odosobnić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} o ludziach i zwierzętach: oddzielać się od innych i nie kontaktować się z nimi; izolować się, separować się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Dobrowolnie odosobnili się od reszty mieszkańców, przyjaciół. Jeden odosobnił się od reszty… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
stracić — dk VIa, stracićcę, stracićcisz, strać, stracićcił, stracićcony 1. «przestać coś mieć, zostać bez kogoś lub bez czegoś; zostać pozbawionym kogoś lub czegoś» Stracić rodzinę. Stracić posadę. Drzewa straciły liście jesienią. Stracić czyjąś przyjaźń … Słownik języka polskiego
oko — n II, N. okiem 1. lm M. oczy, D. oczu (ócz), N. oczami (oczyma) «narząd wzroku; u ludzi i kręgowców złożony z kulistej gałki ocznej i układu pomocniczego, obejmującego narząd łzowy, spojówkę, powieki, mięśnie; także zmysł widzenia, wzrok;… … Słownik języka polskiego
tracić — ndk VIa, tracićcę, tracićcisz, trać, tracićcił, tracićcony 1. «przestawać coś mieć, zostawać bez kogoś, czegoś, zostawać pozbawionym kogoś, czegoś» Tracić głos, słuch, wzrok, pamięć, siły, zdrowie, życie. Tracić majątek. Tracić ducha, fantazję,… … Słownik języka polskiego